Poezja w moim wydaniu, pisana w różnych nastrojach. Moje myśli, moje odczucia, moje bóle i marzenia. Smutne stany i radosne chwile, chociaż więcej tych ponurych... Ciągła walka z samym sobą i myśli przelane na "papier", chociaż czasem nie do końca przemyślane i napisane pod wpływem emocji, szczere i prawdziwe. Cały ja w innym wydaniu. Czasami będzie smutno, ponuro, poważnie, czasami radośnie i pozytywnie, a czasami pokręcono i zwariowano, bez sensu i ładu.
Samotność rozrywa serce i duszę
Z tego wszystkiego czasami się duszę
Brak pocieszenia, brak zrozumienia
Zamiast tego człek pełen wkurwienia
Brak jest bliskości, brak przytulenia
Od wielu lat nic się nie zmienia
Brak czułych słów i bycia potrzebnym
Czasami myślę jaki ten los wredny
Czy to brak szczęścia, czy urody brak?
Czekam aż ktoś da mi jakiś znak
Dodaj komentarz