Poezja w moim wydaniu, pisana w różnych nastrojach. Moje myśli, moje odczucia, moje bóle i marzenia. Smutne stany i radosne chwile, chociaż więcej tych ponurych... Ciągła walka z samym sobą i myśli przelane na "papier", chociaż czasem nie do końca przemyślane i napisane pod wpływem emocji, szczere i prawdziwe. Cały ja w innym wydaniu. Czasami będzie smutno, ponuro, poważnie, czasami radośnie i pozytywnie, a czasami pokręcono i zwariowano, bez sensu i ładu.
Przez las sfora wilków leci
No, a w lesie pełno śmieci
Człowiek takie rzeczy sprawia
Człowiek ten brud tak zostawia
Nie masz siły zabrać śmieci?
Czego uczysz własne dzieci?
Gówno chyba w głowie masz
Ktoś napluje Tobie w twarz
Nie rób komuś co Tobie nie miłe
Pokaż innym, że masz sprzątać siłę
Sprzątaj po sobie. to zasada prosta
Jak miejsce zastałeś, tak je pozostaw
Dodaj komentarz