Poezja w moim wydaniu, pisana w różnych nastrojach. Moje myśli, moje odczucia, moje bóle i marzenia. Smutne stany i radosne chwile, chociaż więcej tych ponurych... Ciągła walka z samym sobą i myśli przelane na "papier", chociaż czasem nie do końca przemyślane i napisane pod wpływem emocji, szczere i prawdziwe. Cały ja w innym wydaniu. Czasami będzie smutno, ponuro, poważnie, czasami radośnie i pozytywnie, a czasami pokręcono i zwariowano, bez sensu i ładu.
Podnieś głowę, popatrz w niebo
Tam jest przecież cośpięknego
Różne chmury, różne kształty
Cudny błękit, niczym Bałtyk
Kolor nieba, odcień słońca
Od rana aż do dnia końca
Tak zjawiska są wspaniałe
W każdym calu doskonałe
Śliczne wschody i zachody
Moc kolorów, moc urody
Nocą za to pełno gwiazd
Popatrz na to chociaż raz
Księżyc świeci, droga mleczna
Moc nieba jest wprost bajeczna
Pełno uczuć, nadmiar myśli
Co dobrego mi się przyśni?
Nadmiar spraw i obowiązków
Brak czasu na bycie w związku
Brak współczucia, zrozumienia
Wokół pełno jest cierpienia
Idź do przodu, pięść zaciśnij
Staraj się być dobrej myśli
Na pisanie nie mam czasu
Poszedłbym sobie do lasu
Tam spokojnie, cicho, lekko
No a w mieście ciągłe piekło
Pogoń za pieniądzem, pośpiech
Na współczucie człowiek oślepł
Chciałbym ciszy i spokoju
Dość ciągłego tego znoju
Żyć szczęśliwy i spokojny
Z dala od wszelakiej wojny
Bądź odważny, bądź solidny
Nie czyń zła, by nie być winnym
Myśl pokojowo, nie myśl o wojnie
Myśl pozytywnie, by żyć spokojnie
Bądź dobrym człowiekiem dla innych ludzi
A dobra karma do Ciebie wróci
Serce ściska, serce kłuje
Jakby w sercu coś świdruje
Jakieś bóle promieniują
Nie wszyscy takie coś czują
Czemu dobrze być nie może?
Ważne, by nie było gorzej
Osłabiony, wciąż zmęczony
Jakiś jestem pogubiony
Czyżby serce mi pękało?
Jakby złego było mało
W coraz gorszym stanie zdrowie
To się zmieni? Ktoś mi powie?
Opowiedz mi o sobie
Opowiedz o swojej osobie
Osobowość swoją opowiedz
Odpowiednia osobowość
Osobna odpowiedzialność
Osoba odpowiadająca
Odpytywana odpowiednio
Nie chcesz nic powiedzieć?
Może nie wiesz nic o sobie?
Nieodpowiedzialność nieśmiałości
Ryzykowny i roztropny
Całkowicie nieokreślony
Niesamowicie milczący
Nic nie wyjawiający
Owiany tajemnicą
Człowiek renesansu
Ile wart dziś jest nasz świat?
Tyle co bez płatków kwiat
Wszędzie wojny, kłamstwa, zło
Każdy myśli, no to co?
A tu odliczanie trwa
Zginiesz Ty i zginę ja
Wojna to zabawa bogatych ludzi
Takim nigdy sie to nie znudzi
Zwykłych ludzi mają gdzieś
Zniszczą nawet biedną wieś
W imię krwi i w imię władzy
Większość świata ktoś wysadzi
W imię pychi i chciwości
Zniszczą resztki społeczności
Dla nich to pstryknięcie palcem
My zginiemy w nierównej walce
Jak przewrotny bywa los
Raz ktoś daje Tobie cios
Raz zadajesz cios i Ty
Pokaż, że masz wielkie kły
Nie daj się nigdy nikomu
Nie daj zniszczyć swego domu