Poezja w moim wydaniu, pisana w różnych nastrojach. Moje myśli, moje odczucia, moje bóle i marzenia. Smutne stany i radosne chwile, chociaż więcej tych ponurych... Ciągła walka z samym sobą i myśli przelane na "papier", chociaż czasem nie do końca przemyślane i napisane pod wpływem emocji, szczere i prawdziwe. Cały ja w innym wydaniu. Czasami będzie smutno, ponuro, poważnie, czasami radośnie i pozytywnie, a czasami pokręcono i zwariowano, bez sensu i ładu.
Dosyć już mam tej pogody
Zimna, wiatru, z nieba wody
Chcę już ciepła i chcę wiosny
Niech nadejdzie czas radosny
Wszystko kwitnie, wszystko rośnie
Ja to wszystko Kocham w wiośnie
Jak świat budzi się do życia
Tyle wtedy do odkrycia
Chce się żyć i zdrowym być
Aż się nie chce w domu kryć
Bardzo kocham swojego psa
Co na imię Luna ma
Ona członkiem jest urodziny
Razem często się bawimy
A ja bardzo Cieszę się
Że ona też kocham mnie
O na szczęście daje mi
Przy niej lepsze są me dni
I spacery i zabawa
Wszystko to wspaniała sprawa
Ja mam ją, ona ma mnie
Razem dobrze żyje się
Czy człowiek jutra dozyje?
Czy problemów ma po szyję?
Czt zdrowie kiedyś nadejdzie?
Cierpienie kiedyś przejdzie?
Da nie myśleć się o wojnie?
Czy będziemy żyć spokojnie?
Czy nerwica mnie zostawi?
Życie dobry nastrój sprawi?
Czy bez lęku da się żyć?
Zdrowym być i dobrze śnić
Czy samorny zawsze będę?
Czy na odwagę się zdobędę?
I czy wszystko to co złe
Opuści na zawsze mnie?
Śmierć jest nieodłączną częścią życia
Towarzyszy nam co krok
Jaka jest istota bycia
Kiedy już zapadnie mrok
Od tego nie uciekniemy
Tego niestety nie ominiemy
Niebyt, nicość, pustka wielka
Wszędezie pusto, ciemność wszelka
To najgorsze co nas czeka
A niestety czas ucieka
Przecież wszyscy jesteśmy tacy sami
Przecież wszyscy tak samo umieramy
Czerwona płynie w każdym z nas krew
Rasizm to gówno, rasizm to keff