Poezja w moim wydaniu, pisana w różnych nastrojach. Moje myśli, moje odczucia, moje bóle i marzenia. Smutne stany i radosne chwile, chociaż więcej tych ponurych... Ciągła walka z samym sobą i myśli przelane na "papier", chociaż czasem nie do końca przemyślane i napisane pod wpływem emocji, szczere i prawdziwe. Cały ja w innym wydaniu. Czasami będzie smutno, ponuro, poważnie, czasami radośnie i pozytywnie, a czasami pokręcono i zwariowano, bez sensu i ładu.
Najbardziej w życiu nie boją nas rany
Lecz to, co nam czyni człowiek ukochany
Bo różne gesty i różne słowa
Za każdym razem potrafią ranić od nowa
Słowa czasami od noża ostrzejsze
Życie wcale nie staje się lżejsze
Czy warto walczyć, czy lepiej się poddać?
Czy swoją duszę dla diabła oddać?
Czasami pustka i siły brak
Lecz życie wtedy daje Ci znak
Bo walczyć trzeba o swoje szczęście
A to co dobre jeszcze nadejdzie
Wyobraźnia nie zna granic
Lecz inni ją mająza nic
Marzenia nas przy życiu trzymają
One nam wielkich skrzydeł dodają
Trzeba dążyć do ich spełnienia
A tyle przecież jest do zrobienia
Nie można się poddać, choć łatwo nie jest
W życiu się liczy najmniejszy gest
Wspierajmy się więc i walczmy o szczęście
Bo nie wiemy kiedy już nas nie będzie
Słucham muzyki i tak myślę sobie
Co Ty widzisz we mnie, co ja widzę w Tobie?
Te wszystkie myśli mnie przytłaczają
Dlaczego ludzie tak się zbliżają?
Co ciągnie ludzi tak bardzo do siebie?
Czy to, że razem jest im jak w niebie?
Czy te uczucia są czegoś warte?
Nie raz stawiałem wszystko na jedną kartę
Jak się to kończyło... Szkoda gadać
Całą to miłość trzeba by zbadać
Czy to na stałe czy tylko na chwilę
Czy to istotne, że dzielą nas mile?
Brak mi szczęścia i brak mi bliskości
Brak zrozumienia i brak miłości
Czy kiedyś nadejdzie w końcu ten czas?
Gdy wielka miłość połączy nas...
Co się dzieje? Łeb rozsadza
Co wyczynia nasza władza
Propaganda, strach, panika
Nawet z półek papier znika
Jakiś wirus ludzi truje
Źle się dzieje, nie żartuję
Tutaj pusto, tam zamknięte
Otwarte kościoły. Święte?
Czy powoli kończy się Świat?
Brata może zabić brat
Rękawiczki no i maski
Nie dodadzą Bożej łaski
Nie daj się zniewolić w domu
Nie pomoże to nikomu
Wszystko media potęgują
Nerwy nasze wciąż rujnują
Nie dajmy się zwariować
Trzeba rozum w tym zachować
Coś ostatnio nie mam głowy
Piszę wiersze do połowy
Weny brak, czy brak pomysłów?
Brak, czy wyostrzenie zmysłów?
Dni ostatnie ciut jaśniejsze
Myśli nawet są i lżejsze
Zatem więc otwieram piwo
I muzyki słucham... Miło
Nerwica i depresja odbierają mi sily
Chociaż bym chciał, nie potrafię być miły
Bywają gorsze i lepsze dni
Staram się walczyć, lecz coraz mniej sił
Lecz ciągle walczę i sie nie poddaje
Wciąż jestem sobą i taki zostaję
Choć ciężko bywa i sił brakuje
Nigdy nie powiem, że czegoś żałuję
Ta nierówna walka potrwa do końca
Dopóki w mym życiu nie zabraknie słońca