Poezja w moim wydaniu, pisana w różnych nastrojach. Moje myśli, moje odczucia, moje bóle i marzenia. Smutne stany i radosne chwile, chociaż więcej tych ponurych... Ciągła walka z samym sobą i myśli przelane na "papier", chociaż czasem nie do końca przemyślane i napisane pod wpływem emocji, szczere i prawdziwe. Cały ja w innym wydaniu. Czasami będzie smutno, ponuro, poważnie, czasami radośnie i pozytywnie, a czasami pokręcono i zwariowano, bez sensu i ładu.
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Co to za okrutny świat?
Gdzie brata zabija brat
Rządza kasy w imię śmierci
Nie ostatni i nie pierwsi
Nienawiść i okrucieństwo
To nie nasze człowieczeństwo
Chamstwo, zawiść no i zemsta
Nie dodadzą Tobie męstwa
Wielka władza ponad wszystko
Zrobią wiele by być blisko
Pchają ryje do koryta
Za jaką cenę, nikt nie spyta
Podnoszą rękę na niewinnego
Do jasnej cholery, dosyć już tego!
Przez takich ludzi umiera świat
Niech oglądają więć świat zza krat
Czym są dla Ciebie ludzkie uczucia?
Kamieniem w bucie, czy gumą do żucia?
Czy myślisz czasami co człowiek czuje?
Czy jest porządny, czy Cię opluje?
Co warte jest pomaganie bliźniemu?
Wszystko zależy dobremu czy złemu
Czy pomagając chciałbyś coś w zamian?
Głową Twą zawładnął chyba zły szaman
Pomagać powinno być w ludzkiej narurze
Raz jest się na dole, a raz na górze
Trzeba się starać być dobrym człowiekiem
Człowiekowi do twarzy jest przecież z uśmiechem
Bądźmy pomocni i wyrozumiali
By ludzkiej godności nam nie odebrali