Makówa i jego poezja

Poezja w moim wydaniu, pisana w różnych nastrojach. Moje myśli, moje odczucia, moje bóle i marzenia. Smutne stany i radosne chwile, chociaż więcej tych ponurych... Ciągła walka z samym sobą i myśli przelane na "papier", chociaż czasem nie do końca przemyślane i napisane pod wpływem emocji, szczere i prawdziwe. Cały ja w innym wydaniu. Czasami będzie smutno, ponuro, poważnie, czasami radośnie i pozytywnie, a czasami pokręcono i zwariowano, bez sensu i ładu.

Kalendarz

Strony

Archiwum

Archiwum 05 lutego 2021

Tu się urodziłem tu młodość spędziłem

Bywało ciężko lecz Ciągle tutaj byłem

Tutaj mieszkam i tutaj zarabiam

Uwielbiam ten pieprzony bałagan

Bywały smutki i radość była

Dopóki tu jestem jest we mnie siła

Moja ulica jest szara i brudna

Moja ulica potrafi być paskudna

Moja ulica i tu jest mój dom

Bez względu na wszystko Ja kocham ją

Dobzi znajomi i kumple z podwórka

Tu się toczyła niejedna bójka

Oko za oko i ząb za ząb

Jeden za drugim stanie jak dąb

Były imprezy i dobra zabawa

Gdy trzeba pomogli to jasna sprawa

Gdy dłoń systemu

Uderzyć chcę cię w skroń

Ty się nie przejmuj

Po prostu odrąb ją

Za moim oknem

Nienormalny świat

Czekam na zmiany

Od wielu lat

Wirują mi myśli znów

Chciałbym odejść

Do krainy snów

Człowiek nie zwierzę

Powinien umieć myśleć

Myśleć o sumieniu

A nie o zniszczeniu

Ile jeszcze głupich wojen?

Ile jeszcze amunicji?

Ile jeszcze chorych rządów?

Ile w sejmie koalicji?

Ilu jeszcze młodych ludzi?

Zamkniętych za gramy cztery?

Czy w końcu jakiś polityk

Stanie się dobry i szczery?

Ile jeszcze tu policji?

Ile jeszcze uciekania?

Ile jeszcze chorego rządów?

Ile dupy obrabiania?

Ile jeszcze na to czekać

Nam to wszystkim pozostało?

W moim sercu przekonanie

Że już tego bardzo mało

Pozostało tylko jedno

Aby w końcu przerwać lament

Wylać sto litrów benzyny

I podpalić parlament

Niepoprawne instytucje zabierają nam życie

Politycy i kościoły na władzy w szczycie

Parszywe Łapska pełne pieniędzy

Ich nie obchodzi że ktoś żyje w nędzy

Wysokie pozycję i wysokie progi

Już zapomnieli Co znaczy być ubogim

Sami nie szanują własnego prawa

Zróbmy coś wreszcie to nasza wspólna sprawa

Sprzeciw się i powiedz nie

Bo całkiem okradną cię

Oni mają za co żyć

My niewiele co tu kryć